در ساخت و سازهای مسکونی، سازه بتنی بیشتر از سیستم آب فعلی استفاده می کند. اگرچه این روش بالغ است، اما مصرف انرژی بالا، آلودگی بالا و فناوری پایین نیز دارد. در «اقتصاد کم کربن»، «ساختمان سبز» مفاهیم نوظهور مانند هدایت، اصلاح شیوه ساخت و ساز مسکونی، ترویج صنعتی شدن مسکن، توسعه مسکن پیش ساخته به روند اجتناب ناپذیر توسعه مسکن کشورمان تبدیل شده است که تجربه نشان می دهد که در مقایسه با روش ساخت و ساز سنتی بتن ریخته گری در محل، ساختمان های پیش ساخته 80 درصد صرفه جویی در مصرف آب، صرفه جویی در مصرف مواد بیش از 20 درصد، کاهش ضایعات ساختمانی را تا حدود 80 درصد کاهش می دهد. صرفه جویی جامع انرژی 70٪، هزینه های تعمیر و نگهداری را تا حدود 95٪ کاهش می دهد. در عین حال، سایت ساخت و ساز را می توان کاهش داد تا کارایی کاربری زمین بهبود یابد.
الزامات عملکرد چسب آب بندی برای ساختمان پیش ساخته
چسبندگی یکی از مهمترین خواص درزگیر است. همین امر در مورد مصالح پایه مورد استفاده در ساختمان های پیش ساخته نیز صادق است. در حال حاضر بیشتر صفحات PC که در بازار استفاده می شود از بتن هستند، بنابراین چسبندگی خوبی به بستر بتنی برای درزها وجود دارد. برای مواد بتن، چسبندگی درزگیر معمولی روی سطح آسان نیست، زیرا: (1) بتن نوعی ماده متخلخل است، توزیع ناهموار اندازه سوراخ است و برای چسبندگی درزگیر مناسب نیست. قلیایی (2) خود بتن، به ویژه در مواد پایه دوقلو، بخشی از مواد قلیایی به رابط درزگیر و تماس بتن مهاجرت می کند، بنابراین بر چسبندگی اثر می گذارد. (3) قطعه تخته PC در پایان تولید پیش ساخته کارگاهی، به منظور انتشار از انتشار قالب استفاده می کند و بخشی از عامل آزاد کننده باقی مانده بر روی سطح قطعه تخته PC، همچنین باعث می شود که چسب مهر و موم چالش را دریافت کند.